غرب شناسی بنیادی
معنای وجود و مواجهه با آن نزد هوسرل و هایدگر

همایون دهاقین؛ بیژن عبدالکریمی

دوره 11، شماره 1 ، شهریور 1399، ، صفحه 41-65

https://doi.org/10.30465/os.2020.5526

چکیده
  ادموند هوسرل پایه گذار پدیدارشناسی در معنای خاص و جدید کلمه است‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ وی با این نهضت فکری تحولی در فلسفه غرب پدید آورد. پدیدارشناسی استعلایی هوسرل روشمند (متدولوژیکال) است و در زمانه بحران علوم و فلسفه اروپایی آن‌را یگانه طریق مبتنی ساختن بنای معرفت بر پایه‌ایی خلل‌‌‌ناپذیر می‌دانست‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ پدیدارشناسی ...  بیشتر

«لبخند» تراژیک ابرانسان در تفکر نیچه

سید علیرضا رضوی زاده؛ بیژن عبدالکریمی؛ علی مرادخانی

دوره 11، شماره 1 ، شهریور 1399، ، صفحه 67-97

https://doi.org/10.30465/os.2021.25574.1561

چکیده
  نیچه در تأملات انتقادی خود درباره فلسفه عقل‌گرایان و تجربه‌باوران که درون‌مایه آن را نتیجه تفکر متافیزیکی و تئولوژیک می‌داند به ماحصل شیوه‌های جهان‌بینی آنها، همچون یأس، ناامیدی و سرخوردگی‌ای اشاره دارد که به نیهیلیسم می‌انجامد. تفکر تاکنونی غربی از نظرگاه نیچه، مَحمل دشمنی و کینه‌توزی با زندگی بوده است. گویی که زندگی خصمِ ...  بیشتر

حقیقت و اراده معطوف به قدرت به منزله هنر

سید علیرضا رضوی‌زاده؛ بیژن عبدالکریمی؛ علی مرادخانی

دوره 10، شماره 2 ، اسفند 1398، ، صفحه 97-122

https://doi.org/10.30465/os.2020.5207

چکیده
  ایده اصلی تفکر نیچه مفهوم ”اراده معطوف به قدرت“ است که به عنوان بدیلی در مقابل تفکر متافیزیکی مطرح می‌گردد. تفکر نیچه پیام‌آور تفسیر نوینی از ساحت حیات فردی و اجتماعی انسان در جهان کنونی است. نقد رادیکال نیچه به سنت تفکر متافیزیکیِ تاکنونی این است که این سنت به نیهیلیسم منجر گردیده است. همین نقد در تحلیل آخر زمینه‌های ظهور معنای ...  بیشتر

غلبه رویکرد مفهومی بر رویکرد وجودشناسانه و پیامدهای تربیتی آن در دوره معاصر (با تأکید بر اندیشه‌های نیچه و هایدگر)

بیژن عبدالکریمی؛ افضل السادات حسینی؛ سید مهدی سجادی؛ تحسیم الیاسی

دوره 10، شماره 1 ، شهریور 1398، ، صفحه 85-108

https://doi.org/10.30465/os.2019.4248

چکیده
  زبان به واسطۀ ماهیت دو رگه‌اش از وجوه وجودی و مفهومی فارغ نیست. با اندیشه‌های سقراط رگۀ مفهومی زبان کانون توجه قرارگرفت و رگۀ وجودی آن مغفول ماند. از نظر هایدگر و نیچه با غفلت از رابطۀ فوزیس و لوگوس، و فراموش‌کردن نقش زبان در به ‌ظهور‌آوردن وجود و ناتوانی آن در همراه‌ شدن با صیرورت هستی، ذاتِ خودپوشانندۀ رگۀ وجودی به محاق رفت؛ و ...  بیشتر