اکرم نوریزاده؛ یوسف شاقول
دوره 6، شماره 1 ، اردیبهشت 1394، ، صفحه 121-139
چکیده
در این مقاله بر آنم تا نقد ساندل بر مقدمۀ اصل تفاوت راولز در توزیع داراییها را بررسی کنم. بر اساس این مقدمه، هیچ کسی مستحق و مالک حقیقی داشتههایش نیست و بنابراین داراییهای هر فرد باید داراییهای عمومی تلقی شود و همه در سودهای آن سهیم باشند و این مستلزم برداشتی جماعتگرایانه از «خود» به مثابۀ مالکی است که گستردهتر از مالک ...
بیشتر
در این مقاله بر آنم تا نقد ساندل بر مقدمۀ اصل تفاوت راولز در توزیع داراییها را بررسی کنم. بر اساس این مقدمه، هیچ کسی مستحق و مالک حقیقی داشتههایش نیست و بنابراین داراییهای هر فرد باید داراییهای عمومی تلقی شود و همه در سودهای آن سهیم باشند و این مستلزم برداشتی جماعتگرایانه از «خود» به مثابۀ مالکی است که گستردهتر از مالک فردی است و میتوان آن را «خود» جماعتی خواند. این تلقی از خود و مالکیت با فردگرایی و لیبرالیسم وظیفهگرایانۀ راولز در تعارض است. رابرت نوزیک اصل تفاوت راولز را بدین صورت نقد میکند که اصل تفاوت و بازتوزیع داراییها مستلزم گرفتن مالیات از ثروتمندان برای کمک به فقراست و این موجب بهرهبرداری از حاصل زحمت ثروتمندان و به بردگی گرفتن آنها میشود و با آزادی فردی لیبرالیسم در تعارض است. مؤلف این مقاله بر آن است که با تحلیل و ارزیابی این دو نقد ویژگیها و قابلیتهای اصل تفاوت در نظریۀ عدالت راولز را روشنتر کند.