TY - JOUR ID - 4966 TI - طرفین گفتگو در دیالوگ گادامر: اشخاص یا اشیا JO - غرب شناسی بنیادی JA - OS LA - fa SN - 2383-0581 AU - ایزدی نیا, حمیده AU - فتحی, حسن AD - دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه تبریز AD - دانشیار فلسفه، دانشگاه تبریز Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 10 IS - 2 SP - 1 EP - 18 KW - دیالوگ KW - زبانمندی اشیاء KW - اشخاص KW - زبانمندی انسان DO - 10.30465/os.2020.4966 N2 - گادامر همچون افلاطون «دیالوگ» را مبنای شناخت می­داند، بدین معنا که ما از طریق دیالوگ اشیا پیرامون خودمان را می­شناسیم. روشن است که برای تحقق دیالوگ، دست کم، دو طرف لازم است. در افلاطون، حداقل در نگاه اول، چنین به نظر می­آید که طرفین دیالوگ دو شخص هستند. آیا در گادامر هم چنین است؟ برای این پرسش در میان مفسرین گادامر دو پاسخ وجود دارد. الف) اکثر آن­ها دیالوگ میان اشخاص را اساس می­دانند. به نظر آن­ها، ما به­مثابه اشخاص برای شناخت جهان و اشیاء پیرامون خودمان باید گرد هم آییم و با یکدیگر گفتگو کنیم. ب)  اما برخی از آن­ها همچون فیگال Günter Figal خود اشیا را نیز دوشادوش اشخاص طرفی برای گفتگو می­شمارند؛ زیرا انسان و جهان هر دو در گادامر زبانمند هستند. اشیاء نیز زبانمند هستند و چیزی برای گفتن دارند. فهم و شناخت در گفتگوی زبانی میان انسان و جهان به­مثابه طرفین گفتگو، یعنی به­مثابه من/تو، رخ می­دهد. در این مقاله می­کوشیم نشان ­دهیم که هر دو نحوه­ی «گفتگوی میان انسان و جهان» و «گفتگوی میان اشخاص» در هرمنوتیک فلسفی گادامر به همراه یکدیگر مبنای شناخت و فهم هستند. UR - https://occidentstudy.ihcs.ac.ir/article_4966.html L1 - https://occidentstudy.ihcs.ac.ir/article_4966_63f579e5bcab61529049790d30be87ee.pdf ER -