آیدین کیخایی
چکیده
غربزدگی آل احمد از زمان نخستین چاپ آن در ابتدای دههی ۱۳۴۰ تا به امروز، کانون بحث و جدل و مناقشات نظری و سیاسی بوده است. در این میان، یکی از نگرشهای غالب به اندیشهی آل احمد و ایدهی غربزدگی او در فضای روشنفکری و دانشگاهی، به ویژه در دهههای بعد از انقلاب، نگرشی است که او را به عنوان روشنفکری «اصالت»گرا و مروج ایدهی ...
بیشتر
غربزدگی آل احمد از زمان نخستین چاپ آن در ابتدای دههی ۱۳۴۰ تا به امروز، کانون بحث و جدل و مناقشات نظری و سیاسی بوده است. در این میان، یکی از نگرشهای غالب به اندیشهی آل احمد و ایدهی غربزدگی او در فضای روشنفکری و دانشگاهی، به ویژه در دهههای بعد از انقلاب، نگرشی است که او را به عنوان روشنفکری «اصالت»گرا و مروج ایدهی «بازگشت به خویش» تفسیر میکند. در این مقاله، با برجسته کردن ظرفیتهای متن غربزدگی برای فرا رفتن از «اصالت»گرایی و نقد صریح آن بر ایدهی «بازگشت به خویش»، میکوشیم تا نابسنده و یکجانبه بودن این تفسیر غالب را تبیین کنیم.