نوع مقاله : علمی-پژوهشی
نویسندگان
1 فردوسی مشهد
2 استادیار دانشگاه زنجان
3 دانشگاه زنجان
چکیده
آلفونس دهم (682-618 ق./1284-1221 م.) با نگرشی جهان‌وطنی، با پذیرش مهاجران شرقی و ایجاد گفتگوی فرهنگی میان مسیحیان، مسلمانان و یهودیان، دربار خود را به مرکزی برای توسعه دانش تبدیل کرد. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی به بررسی نقش آلفونس دهم در انتقال علوم اسلامی به غرب پرداخته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که اندلس در دوران او از تمدن اسلامی در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی تأثیرات قابل‌توجهی پذیرفت. این تأثیرات ناشی از همکاری مسلمانان در مدیریت نهادهایی همچون مدارس و رصدخانه‌ها و همچنین ترجمه کتب عربی به لاتین و کاستیلی بود. همکاری‌های علمی با فتح مرسیه و منابع به دست آمده از تصرف قرطبه و سِویا و نظارت ابوبکر محمد بن رقوطی به اوج خود رسید. این اقدامات نقطه عطفی در تحول اندیشه‌های آلفونس دهم بود و او با الگوگیری از تمدن اسلامی، ابنیه‌هایی مانند رصدخانه‌ها، مدارس و آسایشگاه‌های روانی را در آندلس ساخت. این اقدامات زمینه‌ساز پیشرفت و انتقال دستاوردهای شرق به غرب و پیش‌زمینه‌ای برای خروج غرب از قرون وسطی و ورود به عصر رنسانس شد.
کلیدواژه‌ها
)